بشنوید: فایل صوتی نادری از مخترع ورزش بسکتبال، دکتر جیمز نی‌اسمیت
یک محقق دانشگاه کانزاس فایل صوتی پیدا کرده است که احتمالا تنها صدای موجود از مخترع ورزش بسکتبال، دکتر جیمز نی‌اسمیت است. دکتر نی‌اسمیت در این فایل صوتی که یک مصاحبه رادیویی است، ورزشی را که اختراع کرده است تشریح می کند.
مایکل جی. زاگری، استاد مطالعات دینی، نوامبر امسال این فایل صوتی تقریبا سه دقیقه ای را در کتابخانه کنگره پیدا کرده است. این فایل صوتی بخشی از برنامه رادیویی با نام ” We the People” بوده که از ایستگاه رادیویی WOR-AM نیویورک پخش شده است. در برنامه روز ۳۱ ژانویه سال ۱۹۳۹ این شوی رادیویی، دکتر نی‌اسمیت توضیح می دهد که چگونه در دسامبر سال ۱۸۹۱ با استفاده از دو سبد هلوچینی در کالج YMCA در اسپرینگفیلد ایالت ماساچوست، ورزش بسکتبال را اختراع کرده است.
فایل صوتی این مصاحبه رادیویی با اجرای گبریل هیتر را در زیر بشنوید. (دانلود)
متن این مصاحبه رادیویی را در زیر بخوانید.
هیتر:” دکتر نی‌اسمیت، چطور شد که بسکتبال رو اختراع کردید؟”
نی‌اسمیت:” خب آقای هیتر، زمستان سال ۱۸۹۱ بود که من در کالج اسپرینگفیلد در ماساچوست، تربیت بدنی تدریس می کردم. ما یک کولاک واقعی در نیو انگلند داشتیم. برای چند روز، دانش آموزان نمی تونستند بیرون برن، بنابراین در سالن ها شروع به بازی و سروصدا کردن. ما هر راهی رو امتحان کردیم تا اونا رو ساکت کنیم. ما سعی کردیم یه مدل فوتبال اصلاح شده در سالن تربیت بدنی بازی کنیم اما دانش آموزا از اون خسته شدن. باید یه کاری می کردیم.”
“یه روز یه فکری به سرم زد. بچه ها رو صدا کردم تا به سالن بیان، اونا رو به تیم های ۹ نفری تقسیم کردم و بهشون یه توپ فوتبال کوچیک دادم. بهشون دو تا سبد هلوچینی که در دو انتهای زمین نصب کرده بودم رو نشون دادم و گفتم شما باید توپ رو در سبد تیم حریف بندازین. بعد سوت زدم و اولین بازی بسکتبال تاریخ شروع شد.”
هیتر:”دکتر نی‌اسمیت چه قوانینی برای ورزش جدیدتون داشتید؟”
نی‌اسمیت:” خب من به اندازه کافی قاون برای بازی نداشتم و این بزرگترین اشتباهم بود. پسرها شروع به تکل زدن و مشت و لگد زدن به هم کردن که منجر به یه دعوای حسابی در وسط زمین شد. قبل از اینکه بتونم اونا رو از هم جدا کنم، یکیشون حسابی کتک خورد و زیر چشم چند نفر دیگه هم به خاظر مشت خوردن کبود شد و شونه یه نفر هم از جا در رفت. دعوای مرگباری بود.”
“خب، بعد از اولین مسابقه، ترسیدم که نکنه بازیکنا همدیگه رو بکشن، اما اونا مدام غر می زدن که بهشون اجازه بدم دوباره بازی کنن، بنابراین من قوانین جدیدی وضع کردم. یکی از مهمترین قوانین این بود که موقعی که توپ تو دستشونه [دو دست] نباید بدوند. این باعث شد درگیری و مشت زدن اونا به هم متوقف بشه. ما سعی کردیم بازی رو با این قوانین اجرا کنیم و کسی مصدوم نشد. ما یه ورزش خوب و پاک داشتیم.”
“ده سال بعد، بسکتبال در سراسر کشور بازی می شد و در سال ۱۹۳۶، من دیدم که این ورزش برای اولین بار در بازی های المپیک بازی شد. همه چیز با دو تا سبد هلوچینی که من ۴۸ سال پیش در یه سالن ورزشی نصب کردم شروع شد. فکر می کنم این نشون داد وقتی شما مجبور باشید می تونید چه کارهایی انجام بدید.”
