۶۳ سال پیش در چنین روزی، ارل لوید اولین بازیکن سیاه پوست NBA لقب گرفت
۶۳ سال پیش و در هالوین سال ۱۹۵۰، ارل لوید با به میدان رفتن برای تیم واشنگتن کاپیتالز، اولین بازیکن سیاه پوست (آمریکایی-آفریقایی) NBA لقب گرفت.
لوید مانند جکی رابینسون (اولین بیسبالیست سیاه پوست لیگ حرفه ای بیسبال) پیشگام نبود و به طور خاص انتخاب نشده بود تا سد محکم تبعیض نژادی را که مانند امری معمول در فرهنگ آمریکا نهادینه شده بود،بشکند؛تبعیضی نژادی که در تمام بخش های جامعه بین سفید پوستان و سیاه پوستان دیده می شد.دلیل پیشگام نبودن لوید این بود که لیگ NBA لیگی تازه تاسیس بود و در سال ۱۹۴۶ تاسیس شده بود و به سختی بخش اصلی از جامعه ورزشی یا اجتماعی آمریکا به شمار می رفت.ان بی ای در مقایسه با ورزش هایی مثل بیسبال، اسب دوانی و بوکس بسیار نوپا بود و از لحاظ قدمت با انها فاصله داشت.علاوه بر آن لوید برخلاف رابینسون تنها نبود؛او یکی از ۴ بازیکنی بود که در آن فصل در لیگ NBA بازی کردند.او به این دلیل اولین بازیکن سیاه پوست ان بی ای لقب گرفت که تیمش یعنی واشنگتن کاپیتالز، فصل را زودتر از بوستون سلتیکس و نیویورک نیکس آغاز کرد که دیگر بازیکنان سیاه پوست یعنی چاک کوپر و نت کلیفتون را در درفت جذب کرده بودند.
حضور لوید در NBA سه سال پس از حضور رابینسون در لیگ بیس بال رخ داد و علاوه بر آن بسکتبال در آن زمان به اندازه بیسبال محبوب نبود.بنابراین درک این نکته که چرا لوید، کوپر، کلیفتون و هنک دیزونی (چهارمین بازیکن سیاه پوست که در آن فصل بازی کرد) به عنوان ورزشکاران سیاه پوست برجسته و شناخته شده در سال های اولیه حضور سیاهان در ورزش های حرفه ای،مطرح نبودند، چندان سخت نیست.اما مدت زیادی طول نکشید تا دیواری که توسط این چهار بازیکن ترک برداشته بود،فرو بریزد و لیگی تشکیل شود که امروز،بیش از هر لیگ دیگری در آمریکا پذیرای بازیکنان، مربیان و مدیران رنگین پوست است.
بازیکنان ان بی ای در دهه ۱۹۶۰ اعتقاد داشتند سیستم سهمیه بندی نانوشته و غیر رسمی در لیگ وجود دارد که تعداد بازیکنان سیاه پوستی که می توانستند در ترکیب یک تیم قرار گیرند را محدود می کند،اما در طول دهه ای که پس از اولین حضور لوید به وقوع پیوست،حضور بازیکنان سیاه پوست نه تنها به امری عادی تبدیل شد بلکه آنها به ستاره های NBA نیز تبدیل شدند.بیل راسل در سال ۱۹۵۶ کار خود را در سلتیکس شروع کرد و به اولین فوق ستاره سیاه پوست لیگ NBA تبدیل شد.او که خود یکی از مبارزان جنبش های برابری طلبی در آمریکا بود، یک دهه بعد و در اواسط دوران تسلط سلتیکس بر لیگ، به اولین مربی سیاه پوست لیگ تبدیل شد.ویلت چمبرلین و اسکار رابرتسون دیگر ستاره هایی بودند که به ترتیب در سال های ۱۹۵۹ و ۱۹۶۰ به لیگ راه یافتند.
برخی از بسکتبالیست هایی که پس از اسامی ذکر شده در بالا وارد لیگ شدند، به نمادهایی در تاریخ لیگ تبدیل شدند.الجین بیلور، جولیوس اروینگ، کریم عبدالجبار و مجیک جانسون از جمله این نفرات بودند.تا زمانی که مایکل جردن در سال ۱۹۸۴ وارد لیگ شد، اغلب ستاره های بزرگ لیگ سیاه پوست بودند.امروز و در حالی که بازیکنانی چون لبران جیمز، کوین دورانت، درک رز و کوبی برایانت در NBA بازی می کنند، بیش از سه چهارم بازیکنان NBA آفریقایی-آمریکایی هستند.
این پیشرفت سیاه پوستان تنها به زمین بسکتبال محدود نمی شود.بنابر گزارش موسسه تنوع و اخلاق در ورزش، ۴۵ درصد کمک مربیان NBA در فصل گذشته رنگین پوست بودند که رکورد جدیدی در این زمینه است.بیش از یک سوم کارکنان بخش های مدیریتی لیگ را رنگین پوستان تشکیل می دهند و ۶ مدیر کل باشگاه در فصل گذشته لیگ، سیاه پوست بوده اند.۱۲ تن از سرمربیان فعلی لیگ سیاه پوستند و هرچند تعداد آنها نسبت به دو سال گذشته کاهش یافته است، اما هنوز تعدادشان نسبت به مربیان سیاه پوست لیگ های حرفه ای بیسبال و فوتبال آمریکایی به مراتب بیشتر است.از سال ۱۹۶۰ که اسکار رابرتسون رئیس اتحادیه بازیکنان NBA انتخاب شد، همه روسای این اتحادیه تا به امروز سیاه پوست بوده اند.
